سندروم گیلن باره
سندروم گیلن باره اختلالی نادر است که در آن سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی محیطی بدن حمله می‌کند. (اعصاب خارج از مغز و نخاع را اعصاب محیطی می‌نامند) این بیماری با سرعت بالایی، طی چند روز تا چند هفته پس از یک بیماری عفونی ویروسی یا باکتریایی ساده شروع شده و منجر به ضعف عضلانی، از دست دادن واکنش‌های رفلکسی، بی حسی و یا سوزش می شود. علائم بیماری از اندامهای پایینی بدن شروع می‌شود و به تدریج به سمت بالا پیشرفت می‌کند و بر کل بدن اثر می‌گذارد.
سندروم گیلن باره، غلاف اطراف رشته های عصبی را مورد حمله قرار می‌دهد. غلاف میلین برای انتقال سریع تحریکات عصبی در سلول عصبی ضروری است. با تخریب میلین، پیام‌های عصبی به مغز و نخاع منتقل نمی‌شوند و باعث ایجاد بی حسی در قسمت آسیب دیده می‌شوند. همچنین مغز و نخاع نیز قادر به ارسال پیام به قسمت‌‌های مختلف بدن نخواهند بود. عصب‌های اندامهای پایینی بدن، طولانی‌ترین عصب‌ها هستند، فاصله‌ی زیاد انتهای عصب تا مغز و نخاع سبب می‌شود بیشتر در معرض سندروم گیلن باره قرار گیرند و به همین علت علائم از اندامهای پایینی شروع می شود.
